بنظر میرسد شطرنج سیاسی دولت ترامپ در مواجه با جمهوری اسلامی همه را سرگردان کرده است.
از پیش آشکار بود که دریچه ورود به حل مساله ایران برای ایالات متحده آمریکا از کانال مذاکره خواهد بود و تهدید نظامی ترجیحا یک اهرم است.
دولت ریگان به همین صورت در بدنه حزب کمونیست شوروی سابق شکاف ایجاد کرد و با استفاده از تهدیدهای نظامی و ایجاد فضای رقابتی تسلیحاتی، امکان اختصاص بودجه برای بهبود شرایط زندگی مردم را از گورباچوف گرفت.
آنچه عراقچی «پیام متناقض آمریکا» مینامد، در ادامه دیپلماسی ممانعت از تصمیمگیری در سیستم فرد محور رژیم جمهوری اسلامی است. پیامهای متناقض امکان ایجاد جریان غالب در بدنه بوروکراتیک را نمیدهد و نهایتا راس سیستم امکان انتخاب نخواهد داشت.
محیط عملیاتی در دیگو گارسیا و بمباران فعال حوثیها در نتایج برآوردهای سیاسی رهبر جمهوری اسلامی تاثیر خواهند گذاشت و امکان استفاده از فرصت مذاکرات برای جمهوری اسلامی را به شدت محدود خواهد کرد.
دو لبه قیچی دولت ترامپ اگرچه شباهتی بهم ندارند اما در یک راستا عمل میکنند و شرایط رسیدن به مذاکراتی نتیجهبخش و صلحی پایدار با جمهوری اسلامی فراهم نیست.
اپوزیسیون ملی ایران باید هوشیارانه در مواجه با این دیپلماسی چندبعدی عمل کند و با پرهیز از قرار گرفتن در میان کش و قوسهای دیپلماتیک، با رجوع به محل قدرت خود که مردم ایران هستند امکانهای قدرتنمایی در داخل و خارج کشور را فراهم کنند.
دیاکو گیو، عضو اندیشکده مسائل ایران
