چشم و ابروی شاهزاده یا ژن خاصش نیست که او را فرد مناسبی برای جایگاه رهبری دوران گذار قرار میدهد،بلکه مسئله ،مدیریت یک گذار ناگزیر است که منطق به ما میگوید امکان رساندن هزینه های این گذار به حداقل،با شاهزاده شدنی تر است،چرا که امکان ائتلاف و اجماع حول او از هر گزینه دیگری ممکن تر به نظر میرسد،او میراثی را به همراه خود دارد که برای جریان او اعتماد سازی کرده و ترسیم دورنمای امنی از آینده پسا جمهوری اسلامی را فراهم ساخته تا با مشارکت حداکثری،فرضیه های خطرناک و احتمالی در مسیر گذار مثل هرج و مرج،جامه عمل به خود نپوشند…. مردم ما به هر ترتیب، زمامداری پدر او را تجربه نموده و در قیاس با این نظام،به او نمره قبولی میدهند اما همین مردم هیچ تجربه ملموس و عینی از ادعاهای دیگر جریانات و آینده ای که ترسیم میکنند،ندارند! این ملت،خسته از آزمون و خطاست و به اندازه کافی هزینه داده است تا امروز به اهمیت تجربه گرایی و فهم ارزش سنت های تاریخی برسد.. همایون افتخاریان
