زبان ابزاری است برای انتقال مفاهیم و منوی ات بین طرفین یک گفتگو. از این منظر، گرچه زبان روزمرۀ معمول و
زبان هنر دارای فصل مشترکی میباشند، ولی در ساختار و نحوۀ پردازش با هم تفاوت بنیانی دارند. در زبان معمول و
محاورۀ روزمره، منوی ات و ذهنی ات گوینده و شنونده توسط رمز- واژه هائی که هر دو با آن آشنائی دارند و به صورت
یک سلسله قرارداد اجتماعی در آمدهاند، تفهیم و تفاهم میشوند. ا ما هنر زبانی است که گرچه بستر فرهنگی آن برای
هنرمند و مخاطبش آشنا است، ولی کلیدواژهها و ساختار آن بر اساس قراردادها ی از پیش ساخته شده بنا نمیشوند. از اینروی، این مسؤلی ت هنرمند است که هربار واژهها و مفاهیم تازهئی خلق کند و با روشی آنرا ارائه دهد که بدون اتکا بر
قرارداد از پیش توافق شده پیام ش منتقل گردد.
لینک متن کامل:
https://drive.google.com/file/d/1kPu4wxY8hpZYYH81mMn9vtgPENLBFX-N/view?usp=sharing
