حمله به جشنهای ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی، اوج بیخردی پنجاه و هفتیها را بر آفتاب میافکند و ایرانستیزی برخی از آنها را آشکار میکند. این جشنها که با هدف معرفی ایران به عنوان تمدنی کهن تدارک شده بود تلاش میکرد پیامی را برساند: ایران، متمایز از کشورهای عربیست و اسلام تنها بخشی از تاریخ آن است. هویت ایرانی، به هویت اسلامی قابل تقلیل نیست و تقید به حقوق بشر در سوابق باستانی ایران قابل ردیابیست. مخاطبان این پیام ارزشمند، هم ملتهای جهان بودند و هم خود ملت ایران! افسوس که تا این لحظه، آنها که میخواستند ایران را فدای اهداف ایدئولوژیک اسلامگرایانه خود بکنند، با حذف نشان شیر و خورشید از پرچم ایرانیان و جایگزینی آن با «الله» شروع کردند و منابع انسانی و طبیعی این کشور را در چاههای غزه و لبنان ریختند. جشنهای ۲۵۰۰ ساله که طی چهار روز در مهرماه ۱۳۵۰ خورشیدی برگزار شد، تصویر ایران و ایرانی را در جهان ارتقاء بخشید و امواج تازهای از جهانگردان بینالملی را در سالهای بعد به کشور آورد و به صنعت گردشگری کمک شایان نمود.
